Artikel Column - 'Bijna twee jaar wethouder in mijn eigen gemeente'

Volgende week op 3 april is het alweer twee jaar geleden dat ik als wethouder in de gemeente Landsmeer werd geïnstalleerd. De tijd is omgevlogen. Het voelt als de dag van gisteren.

Ik vind het onverminderd eervol om deze rol in mijn eigen gemeente te mogen vervullen. Om voor mijn werk bezig te kunnen zijn voor de inwoners van Den Ilp, Landsmeer en – niet te vergeten – Purmerland. Heel veel dossiers zijn mijn tafel of bureau in de afgelopen 24 maanden gepasseerd en er ligt nog een hele stapel te wachten om afgemaakt of opgepakt te worden. Het wethouderswerk houdt in die zin nooit op.

In een kleine college heb je als wethouder als vanzelf een omvangrijke portefeuille. De mijne omvat vooral het zogeheten 'fysieke domein': wonen, ruimtelijke ordening, verkeer, afval- en reiniging, onderhoud van wegen, water en riolering en economie. Met daarnaast gelukkig ook sport, kunst en cultuur.

Trots ben ik op alle grote en kleine onderwerpen die ik samen met de ambtenaren en de gemeenteraad heb kunnen oppakken en al heb kunnen afronden. De grote dingen springen in het oog: diverse woningbouwplannen zijn naar de raad gebracht en in de komende maanden komen er nog verschillende bij – denk aan de Violierweg en Oude Keern/Calkoenstraat. We hebben eindelijk een ontwerp-Omgevingsvisie kunnen opstellen, die tot en met 7 mei ter inzage ligt en hopelijk voor de zomer wordt vastgesteld. De nieuwe Woon(zorg)visie komt er in mei aan. Een Sport- en beweegnota, met daarin ook aandacht voor accommodaties, is bijna klaar. Dat zijn belangrijke mijlpalen.

Toch zijn het vooral de kleine dingen die het 'm doen; die voldoening en plezier in mijn werk geven. Een spiegel plaatsen op een kruispunt zodat aanwonenden beter overzicht hebben of een smiley langs het lint in een poging om de verkeersveiligheid te vergroten. Op bedrijfsbezoek bij ondernemers. Ik ben inmiddels bij zo'n 50 lokale ondernemers langs geweest en dat levert, naast korte lijntjes, veel mooie gesprekken op. In gesprek met vertegenwoordigers van het verenigingsleven in onze gemeente over hun plannen voor de toekomst van hun club. Het voortzetten van de beheeroverkomst voor sporthal ICL met de familie Kollen. Aangesproken worden langs het veld van IVV door de maandagochtend-onderhoudsploeg dat er écht hoognodig iets moet worden gedaan aan het pad rondom het hoofdveld. De inventaris van de sportzaal in Den Ilp vernieuwen. Prijzen uitreiken bij het schoolbasketbaltoernooi. Bijwonen van een Zondagmiddagconcert in het Dorpshuis. En zo kan ik nog wel even doorgaan.

Niet alles is leuk. Niet alles lukt. Niet iedereen is tevreden. Je kunt als wethouder niet alles voor de mensen oplossen, ook al wordt dat soms wel gedacht of verwacht. Ook word ik weleens agressief bejegend. En ik probeer maar niet alles wat er over me wordt geschreven op de sociale media te lezen.

Maar de positieve kanten van het wethouderschap wegen verreweg op tegen de negatieve. Want zeg nou zelf: wat is er mooier dan dagelijks lokaal het verschil mogen maken voor de mensen in je eigen dorp?! Daar wil ik nog wel een tijdje mee doorgaan.

Column van 27 maart 2025 door wethouder Niels Bonenkamp