Artikel Column burgemeester Léon de Lange - week 3
Het Dorp
De meeste mensen kennen het liedje van Wim Sonneveld met deze titel. Het liedje geeft veel mensen een gevoel van weemoed en vertolkt het dorpse gevoel. Als ik naar onze dorpen kijk, herken ik dat gevoel. De mooie verhalen van vroeger, het omzien naar elkaar en soms het verlangen naar een tijd die is geweest. Het zijn de inwoners die de identiteit van onze gemeenschappen maken. Ieder moment in het heden of verleden wordt gemarkeerd door mensen die op hun manier hun steentje hebben bijgedragen aan 'ons dorp'. Maar mensen zijn eindig, eindig in het werk én eindig in het leven.
In de eerste 2 weken van dit jaar hebben wij afscheid genomen van mensen die op hun manier een steentje hebben bijgedragen aan onze gemeente. Iedereen heeft zo zijn eigen herinneringen aan deze personen. Helaas heb ik oud-burgemeester Bert Mewe niet ontmoet, maar het is mooi om te zien welke verhalen mensen met mij willen delen over hun herinnering aan hem.
Ereburger Aart Goede heb ik leren kennen ten tijde van de opvang van Oekraïners. Een mooi mens die op zijn geheel eigen wijze een enorme invloed heeft gehad op de ontwikkeling van Landsmeer. Ik zal hem koesteren in mijn herinnering als een man wiens twinkelende ogen veelzeggend waren in de gesprekken die ik met hem had.
Afgelopen zondag was ik in het Kruispunt bij de laatste dienst van Herrianne Allewijn. Zij heeft afscheid genomen als predikant en mag nu gaan genieten van haar pensioen. De paden van Herrianne en mij kwamen al snel bij elkaar in de eerste weken van mijn burgemeesterschap en dat is zo gebleven. Op belangrijke moment in ons dorp waren de 'dominee en de burgemeester' op hun eigen manier betrokken.
Als ik dan zie én hoor hoe de bovenstaande mensen ieder op hun eigen manier invulling hebben gegeven aan de betrokkenheid in onze gemeenschap, dan is dat bewonderingswaardig. Het zal ons in de komende jaren doen verlangen naar de tijd waarin zij actief waren.
Maar laten we ook niet vergeten dat onze gemeenschap heeft laten zien dat door de eeuwen heen er altijd mensen zijn geweest die dit op hun manier hebben gedaan, en dat dit de komende eeuwen ook weer zo zal zijn. Nieuwe mensen staan op, anderen doen dit al jaren, en de mensen die zijn geweest krijgen een mooi plekje in onze herinnering.
Met elkaar creëren we het typische Ilper, Purmerlands of Landsmeers dorpsgevoel, oftewel: thuis.